Bądź miły... lub giń

Elementy Harmonii, morał na końcu każdej historii, piękne słowa. Wszyscy popełniają błędy, to nie są istoty idealne. Przeciwnie. Ich rozbudowana osobowość, rozwinięte umysły i zdolność do abstrakcyjnego myślenia sprawiają, że mogą zachowywać się czasem w sposób niemoralny. Któż z nas nie zapomina nawet o swoich zasadach pod wpływem okoliczności? Szaleństwo Twilight wynikające z perfekcjonizmu, złość Fluttershy, Rainbow Dash, która zamyka się w swoim świecie i zapomina o byciu lojalną... A gdyby tak Applejack powiedzieć, by zawyżała wagę jabłek, by szybciej zarobić dla biodro dla babuni? Albo Rarity, która musiałaby wybrać między publiczną kompromitacją, a dodaniem do zamówionego stroju paru sztucznych, plastikowych świecidełek? Przecież to nie jest nikt ważny, to tylko dwa kamienie, to nikogo nie będzie obchodzić, a obie będziemy zadowolone.

Serial doskonale prezentuje nam starą jak świat tezę, że nobody is perfect. Ale pokazuje też coś niebywałego: że wystarczy przeprosić i wszystko naprawić, by świat stał się piękniejszy. Czy jednak te przeprosiny są szczere? Z praktycznego punktu widzenia nie ma to znaczenia, bo wolę by sąsiad naprawił płot, który mi zniszczył, choćby miał przy tym kląć pod nosem. Zauważmy jednak, że w Equestrii nie ma tak łatwo, bo poprawę wymusza na nas otoczenie. Nawet nie tyle inni, co świat.

Dawno, dawno temu, w magicznej krainie zwanej Equestrią...

Cały ten świat jest bardzo wrażliwy na wszelkie zło. 

Kłótnie, niesnaski, nieporozumienia nie zostają w rodzinie, ale wpływają na pogodę, harmonię, wszystko dookoła.

Wystarczyło małe nieporozumienie trzech (w perspektywie wszechświata) anonimowych małych kucyków, by obudzić Discorda, co zapoczątkowało katastrofalny łańcuch wydarzeń, niemal koniec świata.

Windigoes - duchy z Hearth's Warming Eve, które żywiły się nienawiścią i sprawiały, że temperatura otoczenia zaczęła oscylować wokół tej w sercach. Kłótnia trzech dowódców sprawiła, że wszędzie, dokąd się udali, pojawiała się zima i wszystko zostawało skute lodem, łącznie z samymi sprawcami. Z kolei odrobina śmiechu ich pomocników oraz magia płynąca z chwili pojednania sprawiły, że wszystko nagle się odwróciło.

Apple Bloom, która już zawsze miałaby na sobie mnóstwo cutie marków (to znaczy nie miałaby, bo wcześniej padałaby z przemęczenia), ale powiedziała prawdę.
Nie wspominając o sytuacjach, w których mała rzecz może spowodować wielkie konsekwencje.
Czar Twilight rzucony na maskotkę, który wytrącił z równowagi całe Ponyville, czy smok, który chrapiąc wydzielał z siebie tyle dymu, że istniała groźba przesłonięcia nieba?

Morał jest jeden: bądź dobry, bądź miły, bądź uczciwy albo umrzesz. 

Kucyki nie mają wyboru, muszą zachowywać się nienagannie, bo inaczej grozi im unicestwienie. Mała kłótnia może mieć wielkie konsekwencje dla wszystkich.
I to ma być harmonia?
Sztuczne uśmiechy, miłe gesty? Jak pomyślę, że wszyscy w Ponyville dawali Spike'owi prezenty, bo bali się zemsty niebios, to wszystko przestaje wyglądać tak pięknie.
Czy to nie jest szaleństwo?
Nie...
Groźba śmierci nie wystarczy. Nic nie zmusi niektórych ludzi, by się zmienili, czy  po prostu przeprosili za błędy przeszłości.
A nasi bohaterowie to potrafią.
Equestria to strażnik moralności. Mogłoby się wydawać, że my nie mamy takiego strażnika, a przynajmniej nie jest on tak widoczny jak w serialu. Jednak nie zwalnia nas to z odpowiedzialności.

Kończę ten artykuł z myślą, że chociaż mieszkańcy Equestrii muszą zachowywać harmonię, by ich świat mógł w ogóle istnieć, to jednak zaczerpnęli tej moralności tak, że stała się ich własną.
Pytanie tylko: gdyby dowiedzieli się, że nikt ich nie ukarze, to czy popełniliby jakieś przestępstwo? Czy kodeks moralny, który wpłynął do ich serc, powstrzymałby ich nawet wtedy?